Χαρακτήρες από την Ελληνική Μυθολογία

Θεοί και ήρωες από την ελληνική μυθολογία και άλλοι συναρπαστικοί χαρακτήρες: Ανακαλύψτε τους!

Η ελληνική μυθολογία αποτελείται από μια πλούσια και συναρπαστική συλλογή μύθων που χαρακτηρίζουν τον αρχαίο πολιτισμό της Ελλάδας. Οι θεοί και ήρωες από την ελληνική μυθολογία έχουν αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στη φαντασία των ανθρώπων και αποτελούν πηγή έμπνευσης για την τέχνη και τη λογοτεχνία. Γνωρίστε κάποιους από τους αμέτρητους χαρακτήρες και τα περίεργα μυθολογικά πλάσματα στη λίστα που ακολουθεί.

Η λίστα με τους χαρακτήρες από την Ελληνική Μυθολογία θα εμπλουτίζεται συνεχώς

Αγαμέμνων – Ο βασιλιάς των Μυκηνών και αρχηγός των Ελλήνων στον Τρωικό πόλεμο.

Άδης – Ο θεός του κάτω κόσμου και άρχοντας των νεκρών.

Άδωνις – Ένας όμορφος νέος που αγάπησε η θεά Αφροδίτη και ο πρόωρος θάνατος του της προκάλεσε βαθιά θλίψη.

Αθηνά – Η θεά της σοφίας, του θάρρους, του πολέμου και της στρατηγικής. Συχνά συνδέεται με τον στρατηγικό πόλεμο και τη δικαιοσύνη. Ήταν μία από τους δώδεκα Ολύμπιους θεούς.

Αίολος – Ο θεός των ανέμων και φύλακας των θυελλωδών ανέμων στον κάτω κόσμο.

Αμφιάραος – Μάντης και πολεμιστής που συμμετείχε στην εκστρατεία των Επτά Επί Θήβας.

Αμφικτύονας – Γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρας. Ήταν ο τρίτος βασιλιάς της Αττικής, μετά τον Κραναό. Έμεινε στη βασιλεία 12 χρόνια αλλά μετά διώχθηκε από τον Εριχθόνιο, τον γιο του Ηφαίστου.

Αμφιτρίτη – Κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας. Η ομορφιά της πλάνεψε τον Ποσειδώνα που την κατάκτησε ξεγελώντας την στέλνοντας ένα δελφίνι για να την φέρει κοντά του.

Ανδρομέδα – Μια πριγκίπισσα που σώθηκε από ένα θαλάσσιο τέρας χάρη στον γιο του Δία, τον Περσέα και έγινε η σύζυγός του.

Ανταίος – Γιος του Ποσειδώνα και της Γης. Όποιος αποβιβαζόταν στη χώρα του τη Λιβύη τον προκαλούσε να παλέψουν και τον σκότωνε. Αντλούσε τη δύναμή του από τη γη όταν την άγγιζε κατά τη διάρκεια της πάλης. Τον σκότωσε ο Ηρακλής σηκώνοντάς τον στον αέρα.

Αντιόπη – Αμαζόνα που παντρεύτηκε τον Θησέα και απέκτησε μαζί του τον Ιππόλυτο. Όταν οι Αμαζόνες επιτέθηκαν στην Αθήνα για να πάρουν πίσω τη ζώνη της Ιππολύτης, η Αντιόπη πολέμησε εναντίον τους και σκοτώθηκε από το βέλος της Αμαζόνας Μολπάδειας.

Απόλλων – Ο θεός του ήλιου, της μουσικής, της μαντικής, της θεραπείας και της τοξοβολίας. Ήταν ένας από τους δώδεκα Ολύμπιους θεούς.

Αρμονία – Η θεά της αρμονίας και της ειρήνης, κόρη του Άρη και της Αφροδίτης.

Άρτεμις – Η θεά του κυνηγιού και της άγριας φύσης. Δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα και μία από τις θεές του Ολύμπου.

Ασκληπιός – Ο θεός της ιατρικής και της θεραπείας, συχνά απεικονίζεται με μια ξύλινη ράβδο που περιβάλλεται από ένα φίδι, που τώρα είναι το σύμβολο της ιατρικής επιστήμης.

Άτλας – Ένας Τιτάνας καταδικασμένος να κουβαλάει για πάντα τον ουρανό στους ώμους του.

Αφροδίτη – Η θεά της αγάπης, της ομορφιάς και της επιθυμίας. Ήταν μία από τους δώδεκα Ολύμπιους θεούς.

Αχιλλέας – Ήρωας του Τρωικού πολέμου, γνωστός για την εξαίρετη πολεμική του ικανότητα και το ευάλωτο σημείο του (Αχίλλειος φτέρνα).

Βελλεροφόντης – Ήρωας γνωστός για το δάμασμα του Πήγασου και την εξόντωση της τερατώδους Χίμαιρας.

Βορέας – Βόρειος άνεμος που κατέβαινε από την Θράκη και έφερνε το χαλάζι και το χιόνι. Κόρη του είναι η Χιόνη και γιοί του οι Βοριάδες. Είναι ορμητικός και βίαιος.

Βούτης – Ήταν γιος του Βορέα. Συνωμότησε κατά του αδελφού του Λυκούργου και όταν αποκαλύφθηκε η συνωμοσία του αναγκάστηκε να φύγει από τη Θράκη μαζί με τους συνεργάτες του, για να καταλάβει τη Νάξο, καθιστώντας την ορμητήριο των πειρατικών του επιδρομών.

Βριάρεως – Ένας από τους Εκατόγχειρες, τους τερατώδεις γίγαντες με τα πενήντα κεφάλια και τα εκατό χέρια.

Βρισηΐδα – Πριγκίπισσα από την περιοχή της Τροία που αιχμαλωτίστηκε από τον Αχιλλέα κατά τον Τρωικό πόλεμο.

Γαία – Πρωτογενής θεότητα και ενσάρκωση της Γης.

Γαλάτεια – Μια θαλάσσια νύμφη που την αγάπησε ο Κύκλωπας Πολύφημος.

Γανυμήδης – Ένας πρίγκιπας από την Τροία που απήχθη από τον Δία και έγινε ο οινοχόος των θεών.

Γηρυόνης – Ένας φοβερός γίγαντας με τρία κεφάλια και τρία σετ πόδια, που σκοτώθηκε από τον Ηρακλή σε έναν από τους άθλους του.

Γίγαντες – Ένας λαός τεράστιων και ισχυρών όντων, παιδιά της Γαίας, που πολέμησαν εναντίον των θεών στην Γιγαντομαχία.

Γλαύκος – Γιος του Σίσυφου και της Πλειάδας Μερόπης, αγαπούσε πολύ τα άλογα. Νικήθηκε στους Ολυμπιακούς στο αγώνισμα της αρματοδρομίας. Για το θάνατό του υπάρχουν διάφοροι μύθοι. Άλλοι λένε πως έπεσε από το άρμα, άλλοι πως τον τιμώρησε η Αφροδίτη επειδή περιφρονούσε τη λατρεία της.

Γοργόνες – Τρεις αδελφές, με πιο γνωστή την Μέδουσα, που είχαν φίδια για μαλλιά και τη δύναμη να μετατρέπουν τους ανθρώπους σε πέτρα.

Γραῖες – Τρεις αδελφές που μοιράζονταν μεταξύ τους ένα μάτι και ένα δόντι.

Δαίδαλος – Ένας δεξιοτέχνης τεχνίτης και εφευρέτης που σχεδίασε το Λαβύρινθο της Κρήτης και κατασκεύασε φτερά για τον ίδιο και για τον γιο του Ίκαρο.

Δανάη – Κόρη του βασιλιά του Άργους Ακρίσιου και της Ευρυδίκης. Ο πατέρας της μετά από χρησμό ότι το παιδί της κόρης του θα ήταν και η αιτία να πεθάνει, κατασκεύασε στο παλάτι του ένα υπόγειο διαμέρισμα από χαλκό κι έκλεισε εκεί την Δανάη. Ο Δίας την πλησίασε κυλώντας από τη στέγη με τη μορφή της χρυσής βροχής και η Δανάη έτσι απέκτησε τον Περσέα που προσπάθησε να τον κρύψει από τον πατέρα της αλλά εκείνος μόλις το αντιλήφθηκε τους έκλεισε και τους δύο σε ένα κιβώτιο και τους πέταξε στη θάλασσα.

Δάφνη – Κόρη του ποταμού Λάδωνα και της Γης. Της άρεσε να κυνηγάει μέσα στα δάση και να συντροφεύει την Άρτεμη. Για να γλιτώσει από τον θεό Απόλλωνα, παρακάλεσε τον πατέρα της να την μεταμορφώσει σε δένδρο. Έτσι, κι έγινε. Ο Απόλλωνας έκοψε από τα κλαδιά της και έφτιαξε ένα στεφάνι από δάφνη για να στεφανώνονται οι νικητές και οι ανδρείοι.

Δείμος – Γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Το όνομά του σημαίνει Τρόμος. Μαζί με τον αδελφό του Φόβο σκορπούσαν την απελπισία και τον φόβο στους ανθρώπους που πολεμούσαν.

Δευκαλίων – Ο γιος του Προμηθέα, που μαζί με τη γυναίκα του Πύρρα, επέζησαν από τη μεγάλη πλημμύρα και επαναπληθύνανε τον κόσμο.

Δήμητρα – Η θεά της γεωργίας, της γονιμότητας και του αγρού, συνδεόταν με τον κύκλο της ζωής και των εποχών.

Δίκη – Η θεά της δικαιοσύνης, μία από τις Ώρες (Εποχές).

Διομήδης – Ένας ήρωας και ένας από τους πιο σημαντικούς πολεμιστές του Τρωικού πολέμου.

Διόνυσος – Ο θεός του κρασιού, της έκστασης και των γλεντιών, γνωστός και ως Βάκχος.

Δρυάδες – Νύμφες που ζουν στα δένδρα και τα δάση.

Δωρίδα – Μια θαλάσσια νύμφη, σύζυγος του Νηρέα και μητέρα των Νηρηίδων.

Εκάβη – Η σύζυγος του βασιλιά Πρίαμου της Τροίας και μητέρα του Έκτορα και του Πάρι.

Ελένη – Επίσης γνωστή ως Ωραία Ελένη, ήταν η κόρη του Δία και της Λήδας και ήταν η αφορμή για τον Τρωικό πόλεμο.

Ενυώ – Μαζί με τον Φόβο και τον Δείμο, συντρόφευε τον Άρη στους πολέμους. Στα χέρια της κρατούσε πάντα όπλα και ήταν πολύ σκληρή και αδίστακτη.

Ερινύες – Είναι οι θεές της εκδίκησης, οι τρεις αδελφές Αλεκτώ, Μέγαιρα και Τισιφόνη. Ακολουθούν τους παράνομους και τους εγκληματίες μέχρι να τους οδηγήσουν στην τρέλα και τον θάνατο. Δημιουργήθηκαν από σταγόνες του αίματος του Ουρανού που έπεσαν επάνω στη γη.

Ερυσίχθονας – Βασιλιάς της Θεσσαλίας. Επειδή έκοψε δέντρα από ένα αλσύλλιο που ήταν αφιερωμένο στη Δήμητρα, η θεά τον τιμώρησε βάζοντας στο στομάχι του τον Αίθονα, δαίμονα της πείνας, κάνοντάς τον να πεινάει συνεχώς. Στο τέλος από την πείνα του έφαγε τον εαυτό του.

Εσπερίδες – Νύμφες του δειλινού, και κόρες του Άτλαντα, που φύλαγαν τα χρυσά μήλα στον κήπο των Εσπερίδων.

Ευρύβια – Κόρη του Πόντου και της Γης. Θεότητα της θάλασσας κάτω από τις εντολές του Ποσειδώνα. Ήταν σκληρή με πέτρινη καρδιά.

Εφιάλτης – Γιος του Ποσειδώνα. Ήταν ένας από τους πιο τρομερούς Γίγαντες για τους οποίους υπήρχε χρησμός ότι θα πέθαιναν μόνο αν τους χτυπούσε ταυτόχρονα ένας θνητός και ένας αθάνατος. Τον Εφιάλτη τον σκότωσαν ο Απόλλωνας και ο Ηρακλής μαζί. Η Γη για να εκδικηθεί τον Ηρακλή άρχισε από τότε να στέλνει τη μορφή του Εφιάλτη στα όνειρα των θνητών.

Ζεύξιππος – Γιος του Απόλλωνα και της Νύμφης Σύλλιδας. Έγινε βασιλιάς της Σικυώνας.

Ζέφυρος – Είναι ο δυτικός άνεμος, σύζυγος της Ίριδας και πατέρας του Πόθου. Γρήγορος όπως και ο Βορέας, ήταν άλλοτε καταστροφικός, άλλοτε απαλός και καλοδεχούμενος και δρόσιζε τόπους παραδείσιους, όπως ήταν οι κήποι του Αλκίνοου και τα Ηλύσια πεδία.

Ήβη – Κόρη του Δία και της Ήρας. Είχε αναλάβει να προσφέρει στους θεούς νέκταρ και αμβροσία. Ήταν μέλος της χορευτικής ομάδας του Ολύμπου και ετοίμαζε την άμαξα της μητέρας της όταν έπρεπε να φύγει. Ακόμη, φρόντιζε και περιποιόταν τον αδερφό της, τον πολεμόχαρο Άρη, κάθε φορά που γυρνούσε από τις μάχες του.

Ηγετόρια – Νύμφη του νησιού της Ρόδου. Παντρεύτηκε τον Όχιμο, τον πρώτο βασιλιά της Ρόδου. Ήταν πιθανότατα νύμφη Ναϊάς της πηγής που τροφοδοτούσε την πόλη της Ρόδου με καθαρό πόσιμο νερό.

Ήλιος – Η ενσάρκωση του ήλιου, συχνά απεικονίζεται να οδηγεί ένα άρμα που διασχίζει τον ουρανό.

Ηπιόνη – Γυναίκα του Ασκληπιού. Το όνομά της σημαίνει ήπια, καταπραϋντική και γι αυτό θεωρείται ότι προσωποποιεί την καταπράϋνση από τους πόνους.

Ήρα – Η βασίλισσα των θεών, σύζυγος του Δία, και θεά του γάμου και της οικογένειας.

Ηρακλής – Ο μεγαλύτερος ήρωας της ελληνικής μυθολογίας, γνωστός για τους δώδεκα άθλους του.

Ήφαιστος – Ο θεός των σιδηρουργών, των τεχνιτών και της φωτιάς, καθώς και εφευρέτης, ήταν γιος του Δία και της Ήρας.

Θάλεια – Ήταν η Μούσα της κωμωδίας και της βουκολικής ποίησης. Ήταν μια αγροτική θεότητα και κρατούσε μια μαγκούρα βοσκού. Το όνομά της προήλθε από το αρχαίο ρήμα – θαλλέω, που σημαίνει ανθίζω.

Θάνατος – Η ενσάρκωση του θανάτου στην ελληνική μυθολογία.

Θεία – Τιτανίδα, θεά της όρασης και του λαμπερού φωτός του καθαρού γαλάζιου ουρανού.

Θέτις – Ήταν κόρη του Νηρέα και μητέρα του Αχιλλέα. Ο Δίας την επιθύμησε, αλλά εκείνη απέρριψε τις προσφορές του. Η θεά Θέμις αποκάλυψε κατόπιν πως η Θέτις θα έφερνε στον κόσμο έναν γιο που θα ήταν δυνατότερος από τον πατέρα του. Φοβούμενος για την εξουσία του, ο Δίας έδωσε στην Θέτιδα ως σύζυγο ένα θνητό, τον Πηλέα.

Θησέας – Θρυλικός ήρωας, γνωστός για τον θάνατο του Μινώταυρου στον Λαβύρινθο της Κρήτης.

Ιαλυσός – Ήρωας της Ρόδου. Μαζί με τ’ αδέλφια του, τον Κάμειρο και τον Λίνδο, μοίρασε το νησί της Ρόδου στα τρία και ο καθένας βασίλεψε στην περιοχή του. Τα ονόματά τους τα έδωσε αργότερα στις σημερινές πόλεις της Ρόδου, ο Τριπτόλεμος, γιος του Ηρακλή.

Ιάσων – Διάδοχος του θρόνου της Ιωλκού που τον σφετερίστηκε ο Πελίας. Δέχεται, με αντάλλαγμα τον θρόνο, να φέρει από τη μακρινή Κολχίδα και μέσα από άγνωστες θάλασσες το Χρυσόμαλλο Δέρας, που φέρνει στους ανθρώπους πλούτο και ευτυχία.

Ιδυία – Η μικρότερη από τις 3000 Ωκεανίδες κόρες του Ωκεανού. Σύζυγος του Αιήτη και μητέρα της μάγισσας Μήδειας και της Χαλκιόπης.

Ιππόκαμπος – Μισός άλογος, μισός ψάρι, τον χρησιμοποιούσε ο Ποσειδώνας για να σέρνει το άρμα του.

Ιππολύτη – Η βασίλισσα των Αμαζόνων, που ήταν μια φυλή με πολεμίστριες γυναίκες.

Ισμήνιος – Γιος του Άρη και της νύμφης Τέλφουσας. Φύλακας της ιερής πηγής της Θήβας, τον σκότωσε ο Κάδμος, “σπέρνοντας” τα δόντια του στη γη απ’ όπου βγήκαν οι πολεμοχαρείς Σπαρτοί. Οι πέντε που επέζησαν ήταν οι πρώτοι πολίτες της Θήβας.

Καλλιόπη – Η πρώτη από τις Μούσες και πιο σεβαστή απ’ όλες. Ήταν η Μούσα της επικής ποίησης. Μητέρα του Ορφέα από τον θεό Απόλλωνα.

Καλυψώ – Μια όμορφη νύμφη που κράτησε τον Οδυσσέα αιχμάλωτο στο νησί της για αρκετά χρόνια.

Κασσάνδρα – Πριγκίπισσα της Τροίας, είχε το χάρισμα της προφητείας, αλλά και την κατάρα να μην πιστεύουν τις προφητείες της.

Κέκροπας – Γεννήθηκε από την ίδια τη Γη με παράξενη μορφή. Από τη μέση και πάνω ήταν άνθρωπος και από τη μέση και κάτω φίδι. Όταν πέθανε ο Ακταίος, βασιλιάς της Αττικής έγινε ο Κέκροπας που κατοίκησε στο βράχο της Ακρόπολης και από το όνομά του η πόλη ονομάσθηκε Κεκροπία. Έχτισε τα τείχη της Ακρόπολης για καλύτερη άμυνα και συγκέντρωσε τους κατοίκους της Αττικής που μέχρι τότε ζούσαν σκόρπιοι και τους έβαλε να μείνουν σε χωριά.

Κένταυροι – Όντα, μισοί άνθρωποι, μισοί άλογα, γνωστά για την άγρια και ανυπότακτη συμπεριφορά τους.

Κῆρες – Οι θηλυκές θεότητες του θανάτου.

Κίρκη – Ονομαστή μάγισσα, γνώριζε την χρήση των βοτάνων, υμνούσε την Εκάτη και ζούσε στο μακρινό νησί Αία, σε ένα θαυμάσιο παλάτι κτισμένο σε ένα πολύ όμορφο δάσος, που ήταν γεμάτο λύκους, λιοντάρια και άλλα ζώα, στα οποία είχε μεταμορφώσει τους ανθρώπους που έρχονταν στο νησί της.

Κλωθώ – Μία από τις τρεις Μοίρες, υπεύθυνη για το νήμα της ζωής.

Κρόνος – Τιτάνας θεός του χρόνου και ηγέτης των Τιτάνων, ο οποίος έχασε την εξουσία του από τον γιο του, Δία.

Κύκνος – Βασιλιάς και πολεμιστής που μεταμορφώθηκε σε κύκνο μετά τον θάνατό του.

Λαέρτης – Ο πατέρας του Οδυσσέα, του ήρωα της Οδύσσειας του Ομήρου.

Λαιστρυγόνες – Μια φυλή γιγάντων που συνάντησε ο Οδυσσέας στο ταξίδι του για την Ιθάκη.

Λάμια – Ένα τέρας που έτρωγε παιδιά και ήταν αντικείμενο φόβου στην ελληνική μυθολογία.

Λατίνος – Γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης. Ήταν βασιλιάς του Λατίου και ίδρυσε την πόλη Λάτιο, από την οποία κατάγονται οι Λατίνοι και οι Ρωμαίοι, ενώ αποτελούσε συνεκτικό κρίκο της Ιταλίας με την Τροία.

Λέανδρος – Ένας νεαρός από την Άβυδο, που διέσχισε κολυμπώντας τον Ελλήσποντο για να δει την αγαπημένη του Ηρώ.

Λήδα – Βασίλισσα της Σπάρτης και μητέρα της Ωραίας Ελένης, του Πολυδεύκη και του Κάστορα.

Λητώ – Τιτανίδα θεά, προστάτιδα των μητέρων και των νέων. Μητέρα του Απόλλωνα και της Άρτεμης από τον Δία. Για να γλιτώσει από την οργή της Ήρας, πήγε να γεννήσει τα παιδιά της σε ένα μικρό πλεούμενο νησί, την Ορτυγία (νησί των Ορτυκιών). Ο Απόλλωνας για να ανταμείψει το νησί, μόλις γεννήθηκε το στερέωσε για πάντα με τέσσερις στήλες στο βυθό της θάλασσας και του έδωσε το όνομα Δήλος.

Λίνος – Γιος του Απόλλωνα και της Ουρανίας. Ήταν δάσκαλος της μουσικής και του τραγουδιού. Δίδαξε τον Ηρακλή και τον Ορφέα. Μια μέρα που έκανε μάθημα μουσικής στον Ηρακλή, ο Λίνος μάλωσε τον μαθητή του για την απροσεξία του. Ο Ηρακλής θύμωσε, πήρε από τα χέρια του Λίνου την λύρα του και τον χτύπησε δυνατά στο κεφάλι αφήνοντάς τον στον τόπο.

Λυκάων – Ένας βασιλιάς της Αρκαδίας που μεταμορφώθηκε σε λύκο ως τιμωρία από τον Δία.

Μελινόη – Κόρη του Δία και της Περσεφόνης. Κατοικούσε στον κάτω κόσμο και περιπλανιόταν στη γη τις νύχτες για να τρομοκρατεί τους ανθρώπους. Στις περιπλανήσεις της την ακολουθούσαν φαντάσματα.

Μελπομένη – Ήταν η Μούσα της τραγωδίας, παρόλο που συνήθως τραγουδούσε χαρούμενα τραγούδια

Μήδεια – Ήταν η κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, εγγονή του Ήλιου και ανιψιά της Κίρκης. Για να εκδικηθεί τον Ιάσωνα που αρραβωνιάστηκε τη Γλαύκη, η Μήδεια της έστειλε για δώρο ένα δηλητηριασμένο πέπλο που μόλις το φόρεσε η Γλαύκη, κάηκε σαν λαμπάδα μαζί με τον πατέρα της ο οποίος προσπάθησε να τη σώσει.

Μήστρα – Κόρη του Ερυσίχθονα. Ο πατέρας της την πούλησε σε σκλαβοπάζαρο αντί χρηματικού ανταλλάγματος για να ικανοποιήσει την πείνα του. Ο Ποσειδώνας της χάρισε την ικανότητα να αλλάζει μορφή κι έτσι μπόρεσε να δραπετεύσει και να γλυτώσει από την σκλαβιά.

Μινώταυρος – Γιος της Πασιφάης και του Κρητικού Ταύρου. Είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου. Τον σκότωσε ο Θησέας στο λαβύρινθο.

Μοίρες – Τρεις θεότητες που ελέγχουν τη μοίρα των θνητών, γνωστές ως Κλωθώ, Λάχεσις και Άτροπος.

Μούσες – Εννέα θεότητες των τεχνών και των επιστημών, εμπνέουν τη δημιουργικότητα και τη γνώση.

Ναϊάδες – Μυθικές νύμφες, που συχνά κατοικούν σε πηγές, κρήνες και ποτάμια.

Νάρκισσος – Ένας όμορφος νεαρός που ερωτεύτηκε τον ίδιο του τον εαυτό και έδωσε αφορμή για τον όρο “ναρκισισμός”.

Νέαιρα – Νύμφη του νησιού της Θρηνακίας που πιθανολογείται ότι είναι η Σικελία. Μητέρα της Λαμπέτιας και της Φαέθουσας από τον Ήλιο. Το όνομά της σημαίνει «ο ήλιος που ανατέλλει».

Νέμεσις – Η θεά της τιμωρίας και της εκδίκησης, που διασφάλιζε ότι οι άνθρωποι έπαιρναν αυτό που τους άξιζε από τις πράξεις τους.

Νέστορας – Διακεκριμένος βασιλιάς της Πύλου, γνωστός για τον ρόλο του στον Τρωικό Πόλεμο και τις σοφές συμβουλές του.

Νηρέας – Σοφός και ευγενικός θεός της θάλασσας, που συχνά αποκαλείται “Ο γέροντας της θάλασσας”.

Νηρηΐδες – Θαλάσσιες νύμφες, κόρες του Νηρέα και της Δωρίδος, συχνά απεικονίζονται ως όμορφες κοπέλες.

Νίκη – Η θεά της νίκης και σύντροφος του Δία και της Αθηνάς.

Νότος – Θεός των νότιων ανέμων. Έφερνε τις ανοιξιάτικες και τις καλοκαιρινές καταιγίδες. Όπως και οι άλλοι άνεμοι, ήταν φτεροπόδαρος.

Νυξ – Θεά της νύχτας, μία από τις πρώτες θεότητες στην ελληνική μυθολογία.

Ξενοδίκη – Κόρη της Πασιφάης και του Μίνωα. Δυστυχώς δεν υπάρχουν στοιχεία για τη δράση της. Πιθανώς ήταν πολύ ήσυχος άνθρωπος, φιλομαθής και δίκαιη αφού το όνομά της σημαίνει δικαιοσύνη στους ξένους.

Οδυσσέας – Γιος του βασιλιά της Ιθάκης Λαέρτη και της Αντίκλειας. Στην «Ιλιάδα» είναι ο πιστός συνεργάτης του Αγαμέμνονα και των άλλων ηρώων, πολεμιστής γενναίος, συνετός και πανέξυπνος. Είχε πάρει μέρος στον Τρωικό πόλεμο.

Οίστρος – Φοβερό έντομο που το έστειλε η Ήρα στην Ιώ για να την τιμωρήσει. Η Ιώ, που στο μεταξύ ο Δίας την είχε μεταμορφώσει σε αγελάδα για να κρυφτεί από την Ήρα, για να αποφύγει τα αδιάκοπα κεντρίσματα του Οίστρου έτρεξε διασχίζοντας τη θάλασσα, πέρασε το Ιόνιο και έφτασε στην Αίγυπτο.

Ορέστης – Ο γιος του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, που εκδικήθηκε τον θάνατο του πατέρα του, σκοτώνοντας τη μητέρα του και τον εραστή της.

Ορφέας – Θρυλικός μουσικός και ποιητής, γνωστός για την ικανότητά του να μαγνητίζει όλα τα όντα με τη μουσική του.

Ουρανία – Η Μούσα της αστρονομίας και της αστρολογίας. Το όνομά της έχει χρησιμοποιηθεί για την ονομασία αστρονομικών παρατηρητηρίων.

Ουρανός – Ο πρωτογενής θεός του ουρανού και πατέρας των Τιτάνων.

Πανδίονας – Όταν πέθανε ο Εριχθόνιος, βασιλιάς της Αθήνας έγινε ο γιος του ο Πανδίονας. Στα χρόνια της βασιλείας του ήρθαν στην Αττική οι θεοί Δήμητρα και Διόνυσος για να μάθουν τους Αθηναίους να καλλιεργούν το αμπέλι και να βγάζουν το κρασί.

Πανόπτης – Γιος του Δία και της Νιόβης. Το σώμα του ήταν γεμάτο μάτια. Άνοιγαν με την ανατολή του ήλιου και έκλειναν με τη δύση. Τη νύχτα, που κοιμόταν, έμεναν τα μισά ανοικτά.

Πασιφάη – Μάγισσα, ήταν κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας και γυναίκα του βασιλιά Μίνωα και μητέρα του Μινώταυρου.

Πενθεσίλεια – Αμαζόνα, αδελφή της Ιππολύτης, της Αντιόπης και της Μελανίππης. Αρχηγός των Αμαζόνων στον Τρωϊκό πόλεμο. Σκοτώθηκε από τον Αχιλλέα που πέταξε το σώμα της σε έναν ποταμό.

Περιφήτης – Γιος του Ήφαιστου, με ένα σιδερένιο ρόπαλο χτυπούσε τους οδοιπόρους στο κεφάλι, σκοτώνοντάς τους, αφού πρώτα τους λήστευε. Είχε το λημέρι του κοντά στην Επίδαυρο. Ο Θησέας τιμώρησε τον Περιφήτη με το ίδιο του το όπλο.

Περσεφόνη – Κόρη της Δήμητρας και του Δία που την απήγαγε ο Άδης και την έκανε σύζυγο του. Απαρηγόρητη η Δήμητρα για την τύχη της κόρης της, έκανε συμφωνία με τον Άδη να την αφήνει να ανεβαίνει στον επάνω κόσμο κάποιους μήνες για να την βλέπει. Έτσι, η Περσεφόνη ανέβαινε στη γη μόνο κατά τη διάρκεια της άνοιξης.

Πόθος – Ήταν ένας από τους φτερωτούς θεούς της αγάπης γνωστοί σαν Έρωτες. Γιος της Ίριδας και του Ζέφυρου.

Πρωτογένεια – Κόρη του Δευκαλίωνα και της Πύρρας. Η πρώτη γυναίκα που γεννήθηκε μετά τον κατακλυσμό.

Ρέα – Τιτανίδα, γυναίκα του Κρόνου και μητέρα των Ολυμπίων θεών, συμπεριλαμβανομένων του Δία, του Ποσειδώνα και της Ήρας.

Ροδάνθη – Νεαρή που την αγάπησε ο θεός Απόλλωνας και μεταμορφώθηκε σε ένα ρόδι από τη θεά Αφροδίτη.

Ρόδος – Κόρη του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, αδελφή του Τρίτωνα και μητέρα των Ηλιάδων. Έδωσε το όνομά της στο νησί της Ρόδου που ήταν και το κέντρο λατρείας της. Το όνομά της βγαίνει από τον ροζ ιβίσκο που μοιάζει με τριαντάφυλλο και φύεται στο νησί της Ρόδου.

Ροιώ – Ήταν πριγκίπισσα της Νάξου, εγγονή του Διόνυσου. Όταν ο πατέρας της έμαθε πώς ήταν έγκυος, για τιμωρία της την έκλεισε σε μια κασέλα και την έριξε στη θάλασσα. Τελικά η Ροιώ σώθηκε και βγήκε σ’ ένα ακρογιάλι της Εύβοιας, όπου γέννησε έναν γιο που τον ονόμασε Άνιο, για να θυμάται όσα πέρασε για χάρη του.

Σειρήνες – Νύμφες της θάλασσας, θυγατέρες του ποτάμιου θεού Αχελώου και της Μούσας Μελπομένης. Έτσι εξηγείται και η μελωδία της φωνής τους. Με την μουσική τους προσέλκυαν τους ναυτικούς που πλησίαζαν στην περιοχή τους και προκαλούσαν στη συνέχεια την καταστροφή τους.

Σελήνη – Η θεά του φεγγαριού.

Σεμέλη – Η θνητή μητέρα του θεού Διόνυσου, που κάηκε όταν είδε τον Δία στην αληθινή του μορφή.

Σίσυφος – Ένας βασιλιάς που καταδικάστηκε στον Άδη να σπρώχνει έναν βράχο προς την κορυφή ενός λόφου, βλέποντάς τον πάντα να κατρακυλά πίσω.

Σκύλλα – Ένα τέρας της θάλασσας με έξι κεφάλια και δώδεκα πόδια, το οποίο κατοικούσε στη μία πλευρά ενός στενού περάσματος και παραμόνευε τους ναυτικούς.

Σφιγξ – Ένα πλάσμα με κεφάλι ανθρώπου, σώμα λιονταριού και φτερά πτηνού, που έλεγε αινίγματα στους ταξιδιώτες. Αν δεν κατάφερναν να τα λύνουν τους έριχνε στον γκρεμό.

Τάλος – Χάλκινος Γίγαντας που κατασκευάστηκε από τον Ήφαιστο. Ο Δίας του είχε αναθέσει να προστατεύει την Ευρώπη και να περιπολεί στις ακτές της Κρήτης. Όταν πλησίαζαν ξένοι τους άρπαζε, τους ακουμπούσε μπροστά στο στήθος του και τους έκαιγε.

Τάνταλος – Ένας θνητός που τιμωρήθηκε στον Κάτω Κόσμο να είναι χωρίς φαγητό και νερό παρά το γεγονός ότι υπήρχαν σε αφθονία γύρω του.

Τερψιχόρη – Ήταν η Μούσα του χορού και των δραματικών χορικών. Έπαιζε λύρα.

Τευμήσιος – Γιγαντιαία αλεπού στην περιοχή των Θηβών που δεν μπορούσε κανείς να την πιάσει. Την σκότωσε ο Αμφιτρύονας, στέλνοντας εναντίον της έναν μαγικό σκύλο που δεν έχανε ποτέ το θήραμά του.

Τιτάνες – Πρωτογενείς θεότητες, παιδιά του Ουρανού και της Γαίας, που βασίλευαν πριν από τους Ολύμπιους θεούς.

Τρίτων – Ένας θαλάσσιος θεός, γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρίτης, συχνά απεικονίζεται σαν άνθρωπος με ουρά ψαριού.

Υγεία – Η θεά της υγείας, μία από τις κόρες του Ασκληπιού, του θεού της ιατρικής.

Ύλας – Ήταν γιος του βασιλιά Θειοδάμα. Μετά την δολοφονία του πατέρα του από τον Ηρακλή, ο Ηρακλής τον πήρε μαζί του, ακόμη και στην Αργοναυτική εκστρατεία. Κάποτε, ο Ύλας πλησίασε σε μια πηγή, για να γεμίσει την στάμνα του. Εκεί συνήθιζαν να μαζεύονται οι Νύμφες. Μια από αυτές, θαμπώθηκε από την ομορφιά του και τον τράβηξε μαζί της στο βυθό.

Υπερίων – Ένας από τους Τιτάνες, συνδεόταν με το φως και τον ήλιο.

Ύπνος – Ο θεός του ύπνου, συχνά απεικονίζεται ως νεαρός άντρας με φτερά στους ώμους του.

Φαέθων – Γιος του Ήλιου και της Ωκεανίδας Κλυμένης. Όταν έγινε έφηβος πήρε το άρμα του πατέρα του, ακολούθησε το δρόμο που έκανε καθημερινά ο ‘Ήλιος, όταν όμως έφτασε αρκετά ψηλά, τον τρόμαξε το ύψος, και κατέβηκε τόσο χαμηλά στη γη που έβαλε παντού φωτιά.

Φινέας – Βασιλιάς στη Σαλμυδησσό της Θράκης και σοφός μάντης. Τον Φινέα τον είχε τυφλώσει ο Δίας για να τον τιμωρήσει για την ασέβειά του να φανερώνει τις θεϊκές βουλές στους θνητούς. Κάθε φορά που κάποιος πλησίαζε τον Φινέα για να του προσφέρει φαγητό, εμφανίζονταν οι τρεις Άρπυιες που, φτεροκοπώντας, άρπαζαν το φαΐ και το καταβρόχθιζαν.

Φόβος – Γιος του Άρη και της Αφροδίτης. Πιστός ακόλουθος του πατέρα του σε όλες τις μάχες. Κάποτε θέλησε να φτιάξει ένα ναό από κόκαλα για τον πατέρα του. Ο θεός Απόλλωνας θύμωσε με αυτό το έργο, έστειλε έναν ποταμό και τον κατέστρεψε.

Φώκος – Γιος της Ψαμάθης και του Αιακού, βασιλιά της Αίγινας. Ο Φώκος μεγαλώνοντας έγινε πρώτος στα αθλήματα και τα αδέρφια του τον ζήλευαν, έτσι μια μέρα ενώ ασκούνταν στο δίσκο, ο Τελαμώνας χτύπησε θανάσιμα με τον δίσκο τον Φώκο στο κεφάλι. Τα αδέρφια έκρυψαν το πτώμα στο δάσος όμως μετά από λίγες ημέρες το βρήκε ο Αιακός και τους έδιωξε από το νησί.

Χαλκιόπη – Ήταν κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη, αδελφή της Μήδειας και σύζυγος του Φρίξου. Την έλεγαν έτσι γιατί είχε “χάλκινο πρόσωπο”.

Χάρυβδη – Ήταν κόρη του Ποσειδώνα και της Γαίας. Ήταν πάρα πολύ λαίμαργη, τόσο που έκλεψε ένα από τα βόδια του Ήλιου και το έφαγε. Εκείνος, αηδιασμένος από την αδηφαγία της, την κατακεραύνωσε και έπειτα την γκρέμισε στα βάθη της θάλασσας. Από τότε έγινε θαλάσσιο τέρας, που σαν τεράστια ρουφήχτρα καταπίνει ό,τι βρίσκει μπροστά του.

Χείρωνας – Ο πλέον γνωστός Κένταυρος. Το όνομά του προέρχεται από το “χειρ” λόγω της επιδεξιότητάς του στην χειρουργική. Ο Όμηρος αναφέρει ότι ο Ασκληπιός και ο Αχιλλέας ήταν μαθητές του Χείρωνα και διδάχθηκαν απ’ αυτόν τα “ήπια φάρμακα” που ήταν αποτελεσματικά για το σταμάτημα της αιμορραγίας και την ανακούφιση των πόνων.

Χίμαιρα – Ένα τέρας με σώμα λιονταριού, κεφάλι αίγας και ουρά φιδιού, που νίκησε ο Βελλεροφόντης.

Χιόνη – Κόρη του Βορέα και της Ωρειθυΐας. Μητέρα του Εύμολπου από τον Ποσειδώνα. Μόλις γέννησε τον γιο της τον πέταξε στον ωκεανό γιατί φοβήθηκε την οργή του πατέρα της.

Ψαμάθη – Κόρη του Νηρέα και της Δωρίδας. Την ερωτεύτηκε ο Αιακός, αλλά εκείνη μεταμορφώθηκε σε φώκια για να τον αποφύγει.

Ωκεανός – Ο Τιτάνας θεός του ωκεανού, που περιβάλλει τη γη.

Ωρειθυΐα – Κόρη του βασιλιά Ερεχθέα. Κάποτε, όταν ο άνεμος Βορέας βρέθηκε στην Αθήνα, η μοίρα το ‘φερε να απαντήσει την Ωρείθυια. Αμέσως τότε την ερωτεύτηκε, την άρπαξε και πετώντας, την έφερε στη μακρινή πατρίδα του τη Θράκη.

Ώρες – Κόρες της Θέμιδας και του Δία. Ήταν η Ευνομία, η Δίκη και η Ειρήνη, γενναιόδωρες με τους ανθρώπους που τους μοίραζαν τα δώρα της φύσης κατά τη διάρκεια των εποχών.

Ωρίωνας – Ήταν ένας από τους Γίγαντες, γιος του Ποσειδώνα και της Ευρυάλης, προικισμένος με ακαταμάχητη δύναμη. Ο Ποσειδώνας είχε δώσει μάλιστα στο γιο του το χάρισμα να περπατά επάνω στα κύματα της θάλασσας.